Godsdienst en Politiek
Godsdienst
De meerderheid van de Kroatische bevolking is aanhanger van de rooms-katholieke godsdienst. Ook worden er diverse andere christelijke godsdiensten beleden en een gedeelte van de bevolking is islamitisch. Er zijn tal van heilige plaatsen, vaak verweven met de geschiedenis. Er worden in Kroatië nog veel processies gehouden. De verdeling naar Godsdienst is: Rooms-katholiek (85%), Orthodoxe Kerk 3%, Protestants 1,4% en islamitisch 1,2%.
Politiek
Kroatie kent een meerpartijenstelsel in een in een parlementaire democratie. Aan het hoofd staat een president. Het is, politiek gezien, een jonge staat die pas in 1991 onafhankelijk werd van Joegoslavië. Op 15 Januari 1992 vond erkenning plaats door de landen die aangesloten zijn bij de EG en Kroatie werd op 22 mei 1992 lid van de VN. Het land onderhoudt diplomatieke betrekkingen met meer dan 100 landen. De helft van de ambassades en consulaten is in de hoofdstad Zagreb gevestigd.
De Kroatische grondwet onderscheidt een wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht. De president wordt om de vijf jaar gekozen door de Kroatische bevolking. Sinds 2000 is Stipe Mesic president. De centrale regering (sinds november 2003 bestaande uit een coalitie van drie partijen)wordt benoemd door de president, waarna het parlement goedkeuring moet geven. Sinds de parlementsverkiezingen in november 2003 is Ivo Sanader minister-president van Kroatië. Het parlement ('Hrvatski Sabor') bestaat sinds de afschaffing van het Hoger Huis in 2001 uit één Kamer met 152 volksvertegenwoordigers die worden gekozen voor een termijn van vier jaar. Kroatië is verdeeld in tien districten die elk veertien vertegenwoordigers kiezen. Vier zetels zijn gereserveerd voor afgevaardigden van Kroaten die in het buitenland woonachtig zijn (de diaspora) en acht voor minderheidsgroeperingen.
Regionaal bestuur | Op regionaal niveau kent Kroatië een territoriale indeling in drie niveaus: provincie ('zupanija'), stad ('grad') en gemeenschap ('opcina'). Er zijn 21 provincies (inclusief de hoofdstad Zagreb), 121 steden (stad: meer dan 10.000 inwoners) en 416 gemeenschappen (gemeenschap: minder dan 10.000 inwoners). Zagreb heeft ook de functie van provincie, vanwege zijn demografische belang en politieke en economische rol in Kroatië. De steden en gemeenschappen hebben een bepaalde mate van autonomie. De provincies zijn echter districten, waarbinnen het gezag van de centrale macht gedecentraliseerd is. In de provincies hebben de gedecentraliseerde bestuursdiensten hun zetel. Bestuursdiensten hebben een dubbele rol te vervullen: onder leiding van een vertegenwoordiger van de regering nemen zij op provinciaal niveau de taken van de centrale overheid over (economische ontwikkeling, gezondheid en onderwijs) én zij beheren het district dat aan hen toegekend is (beheer van belastingen, politie en defensie). De besluitvorming in de steden en gemeenschappen vindt op drie niveaus plaats: door de gemeentevergadering, door de gemeenteraad en door de burgemeester. De burgemeester wordt gekozen door de gemeentevergadering en is de voorzitter van de gemeenteraad. Verder kent Kroatië een vertegenwoordiger van de provincie die gekozen wordt door de provincievergadering en een vertegenwoordiger van de staat die door de ministerraad van de centrale regering wordt gekozen.
Rechterlijke macht | Kroatië heeft een rechtssysteem op drie niveaus; gemeentelijke rechtbanken, provinciale rechtbanken en op het hoogste niveau de Hoge Raad. Daarnaast bestaan er handelsrechtbanken, militaire rechtbanken en bestuursrechtbanken, die specifieke wetsgebieden dekken. Rechters van de Hoge Raad worden voor een termijn van acht jaar door het parlement benoemd.
Hervorming van het rechtssysteem is een belangrijk punt geweest in het toetredingsproces tot de EU. Reducering van de politieke invloed op de rechterlijke macht en versterking van de institutionele capaciteit om achterstanden in rechtszaken weg te werken stonden hierbij centraal. Kroatië heeft veel vooruitgang geboekt, maar verbetering is nog steeds nodig, bijvoorbeeld in de opleiding van rechters.
De meerderheid van de Kroatische bevolking is aanhanger van de rooms-katholieke godsdienst. Ook worden er diverse andere christelijke godsdiensten beleden en een gedeelte van de bevolking is islamitisch. Er zijn tal van heilige plaatsen, vaak verweven met de geschiedenis. Er worden in Kroatië nog veel processies gehouden. De verdeling naar Godsdienst is: Rooms-katholiek (85%), Orthodoxe Kerk 3%, Protestants 1,4% en islamitisch 1,2%.
Politiek
Kroatie kent een meerpartijenstelsel in een in een parlementaire democratie. Aan het hoofd staat een president. Het is, politiek gezien, een jonge staat die pas in 1991 onafhankelijk werd van Joegoslavië. Op 15 Januari 1992 vond erkenning plaats door de landen die aangesloten zijn bij de EG en Kroatie werd op 22 mei 1992 lid van de VN. Het land onderhoudt diplomatieke betrekkingen met meer dan 100 landen. De helft van de ambassades en consulaten is in de hoofdstad Zagreb gevestigd.
De Kroatische grondwet onderscheidt een wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht. De president wordt om de vijf jaar gekozen door de Kroatische bevolking. Sinds 2000 is Stipe Mesic president. De centrale regering (sinds november 2003 bestaande uit een coalitie van drie partijen)wordt benoemd door de president, waarna het parlement goedkeuring moet geven. Sinds de parlementsverkiezingen in november 2003 is Ivo Sanader minister-president van Kroatië. Het parlement ('Hrvatski Sabor') bestaat sinds de afschaffing van het Hoger Huis in 2001 uit één Kamer met 152 volksvertegenwoordigers die worden gekozen voor een termijn van vier jaar. Kroatië is verdeeld in tien districten die elk veertien vertegenwoordigers kiezen. Vier zetels zijn gereserveerd voor afgevaardigden van Kroaten die in het buitenland woonachtig zijn (de diaspora) en acht voor minderheidsgroeperingen.
Regionaal bestuur | Op regionaal niveau kent Kroatië een territoriale indeling in drie niveaus: provincie ('zupanija'), stad ('grad') en gemeenschap ('opcina'). Er zijn 21 provincies (inclusief de hoofdstad Zagreb), 121 steden (stad: meer dan 10.000 inwoners) en 416 gemeenschappen (gemeenschap: minder dan 10.000 inwoners). Zagreb heeft ook de functie van provincie, vanwege zijn demografische belang en politieke en economische rol in Kroatië. De steden en gemeenschappen hebben een bepaalde mate van autonomie. De provincies zijn echter districten, waarbinnen het gezag van de centrale macht gedecentraliseerd is. In de provincies hebben de gedecentraliseerde bestuursdiensten hun zetel. Bestuursdiensten hebben een dubbele rol te vervullen: onder leiding van een vertegenwoordiger van de regering nemen zij op provinciaal niveau de taken van de centrale overheid over (economische ontwikkeling, gezondheid en onderwijs) én zij beheren het district dat aan hen toegekend is (beheer van belastingen, politie en defensie). De besluitvorming in de steden en gemeenschappen vindt op drie niveaus plaats: door de gemeentevergadering, door de gemeenteraad en door de burgemeester. De burgemeester wordt gekozen door de gemeentevergadering en is de voorzitter van de gemeenteraad. Verder kent Kroatië een vertegenwoordiger van de provincie die gekozen wordt door de provincievergadering en een vertegenwoordiger van de staat die door de ministerraad van de centrale regering wordt gekozen.
Rechterlijke macht | Kroatië heeft een rechtssysteem op drie niveaus; gemeentelijke rechtbanken, provinciale rechtbanken en op het hoogste niveau de Hoge Raad. Daarnaast bestaan er handelsrechtbanken, militaire rechtbanken en bestuursrechtbanken, die specifieke wetsgebieden dekken. Rechters van de Hoge Raad worden voor een termijn van acht jaar door het parlement benoemd.
Hervorming van het rechtssysteem is een belangrijk punt geweest in het toetredingsproces tot de EU. Reducering van de politieke invloed op de rechterlijke macht en versterking van de institutionele capaciteit om achterstanden in rechtszaken weg te werken stonden hierbij centraal. Kroatië heeft veel vooruitgang geboekt, maar verbetering is nog steeds nodig, bijvoorbeeld in de opleiding van rechters.